สองครอบครัวทราบข่าวร้ายว่าลูกชายของพวกเขาถูกเปลี่ยนตัวในโรงพยาบาลคลอดบุตร และแต่ละคนได้เลี้ยงดูลูกหลานทางสายเลือดของอีกฝ่ายในช่วงหกปีที่ผ่านมา ในการพยายามแก้ปัญหาความยุ่งเหยิงที่ไม่บริสุทธิ์นี้พ่อคนหนึ่งต้องเผชิญกับช่องโหว่ของตัวเอง Koreda ได้นํามีดผ่าตัดของเขาไปสู่ชีวิตครอบครัวอีกครั้งและสร้างผลงานชิ้นเอก ฟุคุยามะในฐานะเรียวตะที่ขับเคลื่อนและประสบความสําเร็จสูงคือการเปิดเผยผู้สนับสนุนโรงเรียนรักที่ยากลําบากในการเลี้ยงดูเด็กซึ่งไม่เคยเสียโอกาสที่จะบอกลูกชายของเขาว่าเขาควรพยายามให้หนักขึ้นและประสบความสําเร็จมากขึ้น คําเดียว - 'yappari' - เผยให้เห็นความผิดหวังและการขาดความเป็นมนุษย์ในที่สุดและพิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นข้อความสําคัญในการเดินทางสู่การตระหนักรู้ในตนเอง สององค์ประกอบต้นแบบของ Koreeda ในรูปแบบทําให้การเคลื่อนไหวนี้เป็นมาสเตอร์คลาสในละคร หนึ่งคือการแสดงที่เปล่งประกายและเป็นธรรมชาติจากเด็ก ๆ เมื่อเรียวตะพยายามอธิบายกับลูกชายผู้ให้กําเนิดของเขาว่าตอนนี้เขาควรพูดถึงเขาในฐานะ 'พ่อ' การต่อต้านที่ดื้อรั้นและไม่อาจต้านทานได้ของนักแสดงหนุ่มนั้นเล่นอย่างช่ําชอง มีช่วงเวลาที่คล้ายกันเมื่อเรียวตะเผชิญหน้ากับผู้ทรมานของเขาเพียงเพื่อให้ลูกชายคนเล็กของเธอปรากฏตัวและเตือนเรียวตะถึงลูกชายแบบที่เขาควรจะเป็นตัวเอง องค์ประกอบอื่น ๆ คือการปรับใช้มุมมองอย่างรอบคอบ พ่อแม่สี่คนต้องผ่านประสบการณ์ที่เจ็บปวดนี้ แต่ในขณะที่แรงโน้มถ่วงของสถานการณ์สําหรับพ่อแม่อีกสามคนไม่เคยสงสัยการเดินทางที่เราประสบคือของเรียวตะ เขาเรียนรู้ไม่เพียง แต่รัก แต่ยอมรับและแม้กระทั่งในการโทรศัพท์ถึงแม่เลี้ยงของเขาเพียงครั้งเดียวเพื่อกลับใจ Rirî Furankî เป็นช่างซ่อมบํารุงไฟฟ้า Yudai ตอนแรกเขาดูเหมือนจะกังวลเกี่ยวกับผลประโยชน์ทางการเงินมากกว่าความยุติธรรมตามธรรมชาติ แต่ค่อยๆพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นพ่อที่ดีกว่า ความจริงที่ว่าเขาไม่เคยแสดงความทุกข์ทรมานต่อการสูญเสียลูกชายผู้ให้กําเนิดของเขาเอง และยังดูตื้นตันใจกับความเป็นมนุษย์ที่เรียวตะขาดไป เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงการแสดงของฟูรันกิและการเขียนสคริปต์และหางเสือของโคเรอาดะ Machiko Ono และ Yôko Maki ในฐานะภรรยาสองคนที่สนับสนุนซึ่งกันและกันนั้นน่าประทับใจไม่แพ้กัน สถานการณ์ที่แสดงเป็นฝันร้ายของผู้ปกครองทุกคนและภาพยนตร์เรื่องนี้ประสบความสําเร็จในการถ่ายทอดสิ่งนั้นในขณะเดียวกันก็ขุดเส้นเลือดดําของมนุษยชาติและความเห็นอกเห็นใจและแม้แต่การจัดการการ์ตูนสองสามเรื่องที่เฟื่องฟู วิเศษ
เขียนบทและกํากับโดย Hirokazu Koreeda ภาพยนตร์เรื่องนี้ดําเนินไปด้วยสไตล์การเล่าเรื่องที่อ่อนโยนและง่ายดายของเขา ฉันจําไม่ได้ว่าเรื่องที่ถูกสํารวจโดยภาพยนตร์อีกเรื่องหนึ่งทั่วโลกพูด: เด็กชายสองคนที่เกิดพร้อมกันในโรงพยาบาลเดียวกันเปลี่ยนด้วยความผิดพลาดโดยประมาทกับเหตุการณ์ที่โชคร้ายที่ค้นพบในอีกหกปีต่อมา ผลกระทบร้ายแรงต่อผู้ปกครองทั้งสองชุดได้รับการจัดการในภาพยนตร์เรื่องนี้ในลักษณะที่สะท้อนแสงและมีความสําคัญต่ํา นอกจากนี้ยังสัมผัสกับประเด็นที่คุ้นเคยในปัจจุบันซึ่งไม่ได้มีเฉพาะในญี่ปุ่น แต่มีความเกี่ยวข้องทั่วโลก: พ่อแม่ "เฮลิคอปเตอร์" (เช่นโฉบเหนือศีรษะของเด็ก ๆ อย่างไม่หยุดหย่อน) ความเหลื่อมล้ําทางชนชั้นทางสังคมความสัมพันธ์กับคนรุ่นเก่าเพียงเพื่อชื่อไม่กี่ ผู้ปกครองทั้งสองชุดอยู่ในสองภาคสังคมที่แตกต่างกัน หนึ่งประกอบด้วยพ่อผู้ประสบความสําเร็จขององค์กรชนชั้นกลางและแม่ที่มีพื้นเพมาจากภูมิหลังในชนบทที่ต่ําต้อยกว่า แต่ได้กลายเป็นชนชั้นกลางตั้งแต่นั้นมา พ่อแม่อีกชุดหนึ่งเป็นรากหญ้ามากกว่า: พ่อเป็นเจ้าของร้านเล็ก ๆ ช่างซ่อมบํารุงเก่งในการซ่อมแซมสิ่งที่ชํารุดและแม่เป็นเซิร์ฟเวอร์อาหารจานด่วนที่มีสามัญสํานึกทางโลก เด็กที่เปลี่ยนซึ่งตอนนี้อายุ 6 ขวบสะท้อนให้เห็นถึงการเลี้ยงดูตามลําดับในครอบครัว "บุญธรรม" (โดยไม่สมัครใจ) เด็กที่ถูกเลี้ยงดูมาในครอบครัวที่ร่ํารวยกว่าลูกคนเดียวเป็นคนเก็บตัวและค่อนข้างขี้อายอันเป็นผลมาจากพ่อที่ครอบงํา (และแม่ที่เฉยเมย) เด็กในครอบครัวรากหญ้ามากขึ้นเป็นคนร่าเริงและออกนอกลู่นอกทางเนื่องจากความจริงที่ว่าเขามีพี่น้องที่อายุน้อยกว่า (ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าไม่เกี่ยวข้องกับเลือดจนกว่าโรงพยาบาลจะทิ้งระเบิดเพื่อพูด) จากคําอธิบายสั้น ๆ ของฉันเกี่ยวกับพล็อตเรื่องด้านบนเราสามารถจินตนาการได้ว่าภาพยนตร์สามารถสร้างขึ้นได้อย่างไร นี่คือสิ่งที่ Hirokazu Koreeda ทําในสไตล์ที่เลียนแบบไม่ได้ของเขา เขาใช้เวลาในการพัฒนาตัวละครและต้องใช้เวลาสักพักก่อนที่ผู้ชมจะตกหลุมรักคู่รักที่หยั่งรากหญ้าในภูมิปัญญาทางโลกของพวกเขา การพรรณนาก่อนหน้านี้ของฉันอาจวาดภาพที่ทําให้เข้าใจผิดของแม่รากหญ้าซึ่งจริงๆแล้วสวยกว่าและดูอ่อนกว่าวัยของทั้งสอง ความสามัคคีของสองแม่ลูกซึ่งส่วนใหญ่อยู่ที่การเริ่มต้นของเธอให้การสนับสนุนแก่ผู้ที่อ่อนแอกว่าทางอารมณ์นั้นค่อนข้างน่าประทับใจ พ่อรากหญ้าที่เริ่มต้นไม่ดีเกินไปพัฒนาเป็นที่รักในขณะที่ต้องใช้เวลาพอสมควรสําหรับพ่อชนชั้นกลางและค่อนข้างขี้ขลาดที่จะหันหลังกลับและกลายเป็นที่ชื่นชอบ เด็กสองคนนั้นยอดเยี่ยมสามารถฉายบุคลิกของตนตามที่อธิบายไว้ข้างต้น นี่เป็นภาพยนตร์ที่ไม่ควรพลาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งสําหรับผู้ติดตามที่ภักดีต่องานของ Hirokazu Koreeda แต่ยังสําหรับทุกคนที่ชื่นชอบภาพยนตร์ญี่ปุ่นในวงกว้าง
เราได้เห็นภาพยนตร์หลายเรื่องเจาะลึกในหัวข้อของทารกที่ถูกเปลี่ยนตั้งแต่แรกเกิด ส่วนใหญ่เรื่องราวจะหมุนรอบโชคลาภของเด็ก ๆ "เหมือนพ่อเหมือนลูกชาย" เป็นเรื่องเกี่ยวกับพ่อแม่โดยเฉพาะพ่อ เรียวโกะและมิโดริ โนโนมิยะ เป็นคู่รักที่แสนดีที่มีลูกชายวัย 6 ขวบแสนหวานเกอิตะ Yukari และ Yudai Saiki เป็นคู่รักชนชั้นกลางระดับล่างกับ Ryusei ลูกชายวัย 6 ขวบที่มีจิตวิญญาณ วันหนึ่งพวกเขาได้รับข่าวว่าพยาบาลได้เปลี่ยนลูกชายของพวกเขากับอีกคนหนึ่งที่โรงพยาบาล ด้วยการเปิดเผยที่น่าตกใจนั้นทั้งสองครอบครัวจึงต้องเจ็บปวดทางอารมณ์ในการตัดสินใจว่าจะแก้ไขปัญหาใหญ่ของพวกเขาอย่างไรให้ดีที่สุดสําหรับทุกคนที่เกี่ยวข้อง นักเขียนและผู้กํากับ Hirokazu Koreeda ตัดสินใจที่จะบอกเล่าเรื่องราวจากมุมมองของ Ryoko ชายผู้ขับเคลื่อนในที่ทํางานซึ่งผิดหวังที่ Keita ลูกชายของเขาไม่ได้แข่งขันหรือเป็นอิสระอย่างที่เขาต้องการ เมื่อเขาได้รับโอกาสเป็นพ่อของริวเซย์เช่นกัน เรียวโกะก็ค้นพบว่าแนวคิดเรื่องความเป็นพ่อของเขาอาจไม่เหมาะอย่างที่เขาคิด Koreeda ตั้งค่า dichotomy ที่ตัดกันเล็กน้อยคมชัดเกินไป บ้านโนโนมิยะสงบเงียบและสว่างไสว บ้านไซกิยุ่งเหยิงเสียงดังและสว่างไสวเรียวโกะ (มาซาฮารุฟุคุยามะ) หล่อเหลาและแต่งตัวฉลาด แต่เขาจริงจังและซุกซน ยูคาริ (ริริ ฟุรันกิ) เป็นคนอบอุ่นและแต่งตัวสบาย ๆ แต่เขาร่าเริงและใจดี คุณคิดว่าเด็กผู้ชายจะชอบพ่อแบบไหน? ข้อความสําคัญของภาพยนตร์เรื่องนี้จะโดนใจพ่อทุกคนที่ดูหนังเรื่องนี้อย่างแน่นอน พ่อจะไตร่ตรองถึงสไตล์การเลี้ยงดูของตัวเองและว่าเขาเป็นพ่อแบบไหน ภาพยนตร์เรื่องนี้สมควรได้รับคําชมทั้งหมด มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเวลาที่ความเป็นพ่อถูกกล่าวถึงเป็นอย่างดีในภาพยนตร์
ผู้กํากับ Hirozaku Koreeda กลับมาที่ธีมเด็ก ๆ โดยนําเสนอละครเกี่ยวกับคู่รักที่พบว่าลูกชายวัย 6 ขวบของพวกเขาถูกสลับตัวในโรงพยาบาลกับทารกอีกคน ตอนนี้มีทางเลือกที่จะทําว่าควรเปลี่ยนเด็กหรือไม่ ภาพยนตร์เรื่องนี้มีความรู้สึกเย็นชารุนแรงและเกือบจะอึดอัดกับมันเช่นความละเอียดอ่อนของสถานการณ์เองซึ่งการกํากับสามารถแทรกซึมผ่านจิตวิญญาณของผู้ชมได้อย่างง่ายดาย นักแสดงทุกคนทั้งเด็กและผู้ใหญ่แสดงผลงานที่โดดเด่นโดยเฉพาะ Masaharu Fukuyama ผู้เป็นพ่อ นอกจากนี้สิ่งสําคัญคือต้องทราบว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ตกอยู่ในแบบแผนและอารมณ์อ่อนไหวง่าย ๆ ภาพยนตร์เรื่องนี้แข็งแกร่งเช่นเดียวกับการนําเสนอทั้งหมดสร้างขึ้นเพื่อหนึ่งในภาพยนตร์ที่ดีที่สุดในปี 2013 ตรวจสอบนี้และความคิดเห็นภาพยนตร์อื่น ๆ ในบล็อก thefadingcam ใน blogspot! ยังชอบเราบน facebook =)
เรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวชาวญี่ปุ่นสองครอบครัวที่มีลูกชายแลกเปลี่ยนกันตั้งแต่แรกเกิด แต่เพียงเพื่อทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้ในอีก 6 ปีต่อมา ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกครั้งใหญ่ที่ทั้งสองครอบครัวต้องเผชิญคือการเปลี่ยนเด็กหรือไม่ จุดแข็งหลักของภาพยนตร์เรื่องนี้คือเรื่องราวที่เป็นเอกลักษณ์และความซับซ้อนที่มาพร้อมกับธีมนี้ ตั้งแต่เริ่มต้นเมื่อทั้งสองครอบครัวพบกับความตึงเครียดมากมายเกิดขึ้นเนื่องจากภูมิหลังและบุคลิกที่แตกต่างกันของตัวละคร การแสดงเป็นอันดับต้น ๆ ที่สร้างสถานการณ์ที่น่าเชื่อถือระหว่างครอบครัวเหล่านี้ Koreeda เก่งเสมอในการจัดการกับเรื่องราวครอบครัวที่สนุกสนานและลึกซึ้งด้วยความขัดแย้งพื้นฐาน การผสมผสานที่เชี่ยวชาญของทั้งอารมณ์ขันและความเศร้าโศก ภาพยนตร์เรื่องนี้จะทําให้คุณทั้งหัวเราะและร้องไห้ เช่นเคยในภาพยนตร์ Koreeda เด็ก ๆ เป็นเหตุผลที่ใหญ่ที่สุดสําหรับการเพลิดเพลินกับภาพยนตร์ของเขา เต็มไปด้วยความสามารถพิเศษและความไร้เดียงสาที่ดึงเราผ่านการเดินทางทางอารมณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ
มีฝันร้ายที่เลวร้ายสําหรับพ่อแม่ แต่คนนี้ค่อนข้างแย่ที่จะพบว่าลูกชายวัย 6 ขวบของคุณไม่ใช่ของคุณเองทางชีวภาพว่าเขาถูกเปลี่ยนตั้งแต่แรกเกิดกับลูกคนอื่น ในการบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่พ่อแม่ทั้งสองชุดพบว่าตัวเองกําลังเผชิญอยู่ Kore-eda สัมผัสกับธรรมชาติกับการเลี้ยงดูรูปแบบการเลี้ยงดูและความแตกต่างของชั้นเรียน พ่อที่ร่ํารวยดูเย็นชาทางอารมณ์และกําลังบอกว่าความคิดแรกของเขาคือเขาจะจ่ายเงินให้ชายอีกคนและพาลูกทั้งสองคนไป เราเรียนรู้ว่าเขาเป็นอย่างที่เขาเป็นด้วยเหตุผลเนื่องจากเรื่องราวครอบคลุมสามชั่วอายุคนแม้ว่ามันจะดียิ่งขึ้นถ้าเราได้รับเรื่องราวเบื้องหลังเกี่ยวกับแม่อีกเล็กน้อย เช่นเดียวกับในภาพยนตร์ทั้งหมดของ Kore-eda มีความอ่อนโยนที่นี่ แต่มันอาจจะอ่อนโยนเกินไปเนื่องจากสถานการณ์ที่เจ็บปวดเช่นนี้มักจะนํามาซึ่งบาดแผลมากกว่าความเป็นมิตร มีช่วงเวลาที่น่ารักมากมายกับเด็ก ๆ และข้อความหลักของภาพยนตร์เรื่องนี้หวานมาก - ใช้เวลากับลูก ๆ ของคุณรักพวกเขาในสิ่งที่พวกเขาเป็นและเป็นคนดีหรือดีกว่าพ่อของคุณเอง
ทุกคนมีความคิดเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่ถือเป็นการเลี้ยงดูที่ดี มันเดือดลงไปที่กฎและข้อบังคับผลักดันให้เด็กเก่งปล่อยให้พวกเขาสนุกกับตัวเองหรือระยะเวลาที่คุณใช้กับพวกเขา? ประเด็นเหล่านี้อยู่บนโต๊ะในภาพยนตร์ที่มีเด็กเป็นศูนย์กลางของ Hirokazu Koreeda เรื่องล่าสุด Like Father, Like Son ผู้ชนะรางวัล Jury Prize ในเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์เมื่อปีที่แล้ว เรียวโตะ โนโนมิยะ (มาซาฮารุ ฟุคุยามะ) เป็นสถาปนิกที่ค่อนข้างห่างเหินซึ่งทํางานเป็นเวลานานโดยทิ้งเวลาไว้เพียงเล็กน้อยสําหรับลูกชายวัยหกขวบของเขา Keita (Keita Ninomiya) เรียวโตะและมิโดริภรรยาของเขา (มาจิโกะ โอโนะ) อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์หรูในโตเกียวที่ญาติบอกพวกเขาว่าดูเหมือนโรงแรม เกอิต้ารู้สึกสบายใจและมีความสุขมากมีความสุขกับความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดและห่วงใยกับแม่ของเขาแม้ว่าพ่อของเขาจะไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ เสมอไป อย่างไรก็ตาม เรียวโตะรักเกอิตะและต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสําหรับเขาผลักดันให้เขาเก่งในด้านวิชาการและดนตรี แต่ตัวละครของเขาถูกวาดในจังหวะที่กว้างจนเขาไม่เห็นว่าห่วงใยอย่างแท้จริง โลกที่สะดวกสบายของครอบครัวกลับหัวกลับหาง แต่เมื่อโนโนมิยะได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลแจ้งว่าเกอิต้าไม่ใช่ลูกชายแท้ๆ ของพวกเขา การทดสอบดังกล่าวได้เปิดเผยว่าเด็กชายสองคนถูกเปลี่ยนตั้งแต่แรกเกิด สันนิษฐานว่าเกิดจากอุบัติเหตุ ทั้งอยากรู้อยากเห็นและวิตกกังวลเรียวโตะและมิโดริวางแผนที่จะไปเยี่ยมลูกชายผู้ให้กําเนิดของพวกเขาและที่นี่ Koreeda วาดความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างสองครอบครัว ยูได (ลิลลี่ แฟรงกี้) เจ้าของร้านที่มีอัธยาศัยดี ขี้เล่น และภรรยาของเขา ยูคาริ (โยโกะ มากิ) เป็นชนชั้นแรงงาน อาศัยอยู่ด้านหลังของร้านขายสินค้าทั่วไปกับลูกสามคน เป็นเด็กชายคนหนึ่งชื่อริวเซย์ (โชเก็น ฮวัง) และน้องชายและน้องสาวของเขา แม้ว่าลิ้นในแก้ม Yudai บอกภรรยาของเขาว่าปรัชญาชีวิตของเขาคือ "ฉันพูดเสมอว่าเลื่อนไปพรุ่งนี้สิ่งที่คุณทําได้" เมื่อความผิดพลาดของโรงพยาบาลเป็นจริงครอบครัวที่ตกใจจะต้องตัดสินใจว่าพวกเขาจะแลกเปลี่ยนลูกชายอย่างไร (และถ้า) ชนชั้นสูงเรียวโตะบอกว่า "ตอนนี้สมเหตุสมผลแล้ว" ว่าทําไมเกอิตะลูกชายของเขาถึงไม่มีพรสวรรค์และทะเยอทะยานเหมือนตัวเอง ซึ่งเป็นคําพูดที่ทําร้ายมิโดริมาก ความปรารถนาของเขาคือการสานต่อสายเลือดซึ่งได้รับการกระตุ้นจากพ่อของเขาเองซึ่งแนะนําว่าเขาควรพยายามทุกวิถีทางเพื่อเลี้ยงดูเด็กชายทั้งสอง แม้ว่าในทางทฤษฎีอาจฟังดูดี แต่เมื่อเรียวโตะเพิ่มความเป็นไปได้กับยูไดและยูคาริ ปฏิกิริยานี้เป็นหนึ่งในการดูถูกอย่างลึกซึ้งและเรียวโตะต้องไปที่แผนบี ระหว่างรอการตกลงทางการเงินจากโรงพยาบาลทั้งสองครอบครัวตกลงที่จะให้เด็กชายมาเยี่ยมเพื่อค่อยๆทําความรู้จักกับพ่อแม่ที่แท้จริงของพวกเขาในตอนแรกเป็นเวลาหนึ่งวันจากนั้นต่อมาในช่วงสุดสัปดาห์ เรียวโตะบอกให้ริวเรียกพวกเขาว่าพ่อและแม่ โดยสงวนพ่อและแม่ไว้ให้ยูไดและยูคาริ ซึ่งเป็นพ่อแม่คนเดียวที่เขารู้จักอย่างแท้จริง แรงเสียดทานเริ่มพัฒนาระหว่างพ่อแม่เมื่อยูไดทําให้เรียวโตะรู้ว่าเขาควรใช้เวลากับลูกชายมากขึ้น แม้ว่าลูกทั้งสองจะปรับตัว แต่ริวก็แสดงความปรารถนาที่จะกลับไปหาพ่อและแม่ เรียวโตะอยากให้การแลกเปลี่ยนลูกได้ผล แต่มิโดริคิดถึงเกอิตะและตอบโต้ด้วยความโกรธเมื่อเธอรับรู้ว่าสามีของเธอตําหนิเธอสําหรับสิ่งที่เกิดขึ้น การแลกเปลี่ยนเด็กชายกลายเป็นตัวเร่งให้เรียวโตะมองชีวิตของเขาและดูว่ามีอะไรขาดหายไปในแนวทางการเลี้ยงดูของเขาและเขามีความกล้าที่จะเปลี่ยนแปลง Like Father, Like Son เป็นประสบการณ์ที่โลดโผนซึ่งแสดงให้เห็นอีกครั้งว่าการแสดงที่ Koreeda สามารถดึงออกมาจากเด็ก ๆ นั้นน่าทึ่งเล็กน้อย เช่นเดียวกับพ่อเหมือนลูกชายสามารถคดเคี้ยวมีแง่มุมที่เป็นสูตรและไม่มีน้ําหนักของภาพยนตร์ก่อนหน้านี้บางเรื่องของเขา แต่ก็เป็นความบันเทิงกระตุ้นความคิดและรับรู้ได้อย่างสวยงามสองชั่วโมงในภาพยนตร์
'Like Father, Like Son' เป็นภาพยนตร์เรื่องล่าสุดจาก Hirokazu Koreeda ที่ได้รับรางวัล Jury Prize จากเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ในปีนี้ เช่นเดียวกับ 'Nobody Knows' และ 'I Wish' ภาพยนตร์เรื่องก่อนหน้าของ Koreeda มันเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งในครอบครัวและเด็ก ๆ นักธุรกิจที่ประสบความสําเร็จพบว่าเด็กชายที่เขาเลี้ยงดูมา 6 ปีไม่ใช่ลูกชายของเขาเนื่องจากลูกชายของเขาเปลี่ยนไปกับเด็กคนอื่นหลังคลอด ตอนนี้เขาต้องเลือกระหว่างลูกแท้ๆ ของเขากับลูกที่เขาเลี้ยงดู นักแสดงในภาพยนตร์เรื่องนี้ยอดเยี่ยม ไม่ใช่แค่มาซาฮารุ ฟุคุยามะ ในฐานะพ่อ เท่านั้น แต่ยังรวมถึงนักแสดงหนุ่มที่เล่นเป็นเกอิตะและริวเซย์ด้วย Koreeda ทํางานได้ดีกับเด็ก ๆ เสมอ เกอิต้าน่ารักมาก ภาพยนตร์เรื่องนี้จัดการกับความขัดแย้งได้อย่างสมจริงและสะท้อนให้เห็นได้ดีว่าวิธีการเลี้ยงดูมีอิทธิพลต่อเด็กอย่างไร มันค่อนข้างสะเทือนอารมณ์ในตอนท้ายของภาพยนตร์ดังนั้นเตรียมตัวให้พร้อมคุณอาจหลั่งน้ําตา
"ทํางานหนักตอนนี้ดังนั้นจึงไม่มีการต่อสู้ในภายหลัง" ประกาศพ่อที่ขับรถยากและผลักดัน ราวกับว่างานทําให้ผู้ชาย ราวกับว่ามันง่ายมาก เมื่อพบว่าลูกชายวัย 6 ขวบของเขาถูกเปลี่ยนตั้งแต่แรกเกิดพ่อยังคงมุ่งเน้นไปที่รูปแบบไม่ใช่หัวใจ ครอบครัวที่ดูแลลูกชายที่แท้จริงของเขาคือทุกสิ่งที่เขาไม่ใช่ รักสนุกผจญภัยและรักโลกธรรมชาติ เขารวบรวมทนายความและเงินของเขาเพื่อพิสูจน์ประเด็น แต่จุดที่พิสูจน์ได้อาจเป็นการตายของเขาเอง แม้ว่าเรื่องราวอาจได้รับการพัฒนาที่ดีขึ้นในสถานที่ต่างๆ แต่ธีมก็น่าสนใจและฉุนเฉียวนักแสดงก็เชื่อได้และตัวละครที่แตกต่างกันก็น่าสนใจ ผู้ชนะรางวัลคณะกรรมการตัดสินเทศกาลเมืองคานส์ ภาพยนตร์เรื่องนี้เกี่ยวกับความสําคัญของการบรรลุการเชื่อมต่อที่แท้จริงกับผู้อื่น
มีการเปรียบเทียบมากมายระหว่าง Hirokazu Kore-eda และหนึ่งในปรมาจารย์ด้านภาพยนตร์ญี่ปุ่นในศตวรรษที่ยี่สิบ Ozu ที่ได้รับการยกย่องอย่างมาก ด้วยภาพยนตร์แต่ละเรื่องที่เทียบเท่าในยุคปัจจุบันการเปรียบเทียบจะยังคงเติบโตและเติบโตเนื่องจากภาพยนตร์ของเขายังคงรักษาธีมของชีวิตครอบครัวร่วมสมัยในญี่ปุ่น คล้ายกับ 'Kiseki (I Wish)' ล่าสุด 'Like Father, Like Son' มุ่งเน้นไปที่ชีวิตของเด็กหนุ่มสองคนและความสัมพันธ์ที่แปลกใหม่กับพ่อแม่ของพวกเขา ในขณะที่ 'Kiseki' มองไปที่ชีวิตของพี่ชายสองคนที่แยกจากกันโดยการหย่าร้างของพ่อแม่ 'Like Father, Like Son' มองไปที่ชีวิตของเด็กชายสองคนที่ไม่เกี่ยวข้องกันซึ่งหลังจากโรงพยาบาลผสมกันได้รับการเลี้ยงดูจากคู่รักแบบสุ่ม การผสมผสานที่ออกมาหลายปีต่อมาเมื่อเด็กชายเริ่มพัฒนาทําให้พ่อแม่ทั้งสองชุดไม่แน่ใจว่าจะดําเนินการอย่างไร 'Kiseki' มองไปที่ชีวิตของพี่น้องหนุ่มสาวเป็นอย่างมากและวิธีการทํางานของพวกเขาหลังพ่อแม่เพื่อกลับมารวมตัวกันอีกครั้งเพียงเพื่อเรียนรู้วิธีที่ยากลําบากที่สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไป ในความพยายามล่าสุดของเขา Kore-eda มุ่งเน้นไปที่พ่อแม่เป็นอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Ryota ชายเงินเดือนที่ขยันขันแข็งและตรงไปตรงมาซึ่งรู้สึกงุนงงกับความสามารถและจรรยาบรรณในการทํางานของลูกชายตลอดไปเมื่อเทียบกับของเขาเอง ยูไดที่เทียบเท่าของเขาเลี้ยงดูลูกชายผู้ให้กําเนิดของเขามีแนวทางชีวิตที่ผ่อนคลายมากขึ้นเลี้ยงดูลูกชายของเขาในสภาพแวดล้อมครอบครัวที่รัก โดยธรรมชาติแล้วแนวทางโพลาไรซ์ของชายสองคนต่อชีวิตและการเลี้ยงดูเป็นอุปกรณ์พล็อตที่ชัดเจนเพื่อทําให้บทเรียนชีวิตที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ได้เรียนรู้มากขึ้นจากบทสรุปของภาพยนตร์เรื่องนี้และอาจเป็นสถานการณ์ในอุดมคติเล็กน้อยสําหรับเรื่องราว อย่างไรก็ตามเช่นเดียวกับผลงานก่อนหน้านี้ของเขา Kore-eda ไม่มีวิธีแก้ปัญหาที่ง่าย ฉีกขาดระหว่างเด็กชายที่เขาเลี้ยงดูและรักและเลือดของเขา Ryota มองหาการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปได้ทั้งหมดเพื่อหาทางออกให้กับสถานการณ์ แต่แต่ละคนนําเสนอปัญหาของตัวเอง สถานการณ์ครอบครัวที่นําเสนอเป็นหนึ่งในเลือดกับการเลี้ยงดูโดย Ryota เชื่อว่าเลือดหมายถึงทุกสิ่ง - เป็นส่วนสําคัญของวัฒนธรรมญี่ปุ่นที่กรุ๊ปเลือดสามารถคิดเพื่อกําหนดแง่มุมต่าง ๆ ของชีวิต - และด้วยเหตุนี้จึงมองไปที่แง่มุมที่น่าสนใจของวัฒนธรรมญี่ปุ่นและในขณะที่ความพยายามที่แข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ตรงกับความคิดถึง 'After Life' การปลด 'ไม่มีใครรู้' หรือการมาถึงของอายุของ 'Keseki' แต่ที่นี่ Kore-eda ยืนยันอีกครั้งว่ามีกรณีสําหรับตัวเองในฐานะทายาทของตําแหน่ง Ozu ห้าสิบปีนับตั้งแต่การเสียชีวิตของหลังอดีตจัดการกับการเปลี่ยนแปลงของเวลาที่แตกต่างกันด้วยความสัมพันธ์ที่แหวกแนวมากขึ้นเรื่อย ๆ และโครงสร้างครอบครัวหลังสมัยใหม่ เมื่อโอสุมองไปที่ความเป็นอิสระของผู้หญิงที่เกิดขึ้นใหม่ ('ปลายฤดูใบไม้ร่วง') Kore-eda มองไปที่ตุ๊กตารักที่กําลังพัฒนาจิตวิญญาณ ('Air Doll') ยุคสมัยเปลี่ยนไป แต่เหมือนพ่อเหมือนลูกชาย
ในฐานะผู้สนับสนุนบทวิจารณ์ที่ใหญ่ที่สุดเกี่ยวกับ IMDb (เกือบ 16000) จึงไม่น่าแปลกใจที่ฉันดูภาพยนตร์จากทั่วทุกมุมโลก ในระหว่างภารกิจแปลก ๆ นี้เพื่อดูมนุษย์ให้มากที่สุดในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาฉันได้เติบโตขึ้นเพื่อรักภาพยนตร์ต่างประเทศจากหลายประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งฝรั่งเศสญี่ปุ่นและเดนมาร์ก ในขณะที่ฉันอาจรวมประเทศอื่น ๆ อีกสองสามประเทศไว้ในรายการนี้เหตุผลที่ฉันเลือกทั้งสามเรื่องนี้ก็คือภาพยนตร์หลายเรื่องของพวกเขามุ่งเน้นไปที่ผู้คนและเรื่องราวของพวกเขาเมื่อเทียบกับการระเบิดความตื่นเต้นเทคนิคพิเศษและความเย้ายวนใจ ประเทศเหล่านี้กําลังผลิตภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับผู้คน" Like Father, Like Son" เป็นตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมของภาพยนตร์เหล่านี้เกี่ยวกับคนจริง ผู้กํากับ Hirokazu Koreeda นําภาพยนตร์ที่กระตุ้นความคิดนี้เกี่ยวกับสองครอบครัวที่ตกอยู่ในความโกลาหลเมื่อพวกเขารู้ว่าลูกชายของพวกเขาถูกเปลี่ยนตั้งแต่แรกเกิด ในกรณีเช่นนี้คุณจะเก็บเด็กคนไหนไว้? นี่เป็นคําถามใหญ่ในภาพยนตร์ในตอนแรก อย่างไรก็ตามภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้และนั่นคือเหตุผลที่ฉันรักภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเดินทางของมนุษย์จากองค์กรที่เย็นชาและประสบความสําเร็จมากเกินไปไปสู่การเป็นมนุษย์มากขึ้นอันเป็นผลมาจากโศกนาฏกรรมครั้งนี้ ฉันสามารถพูดได้มากกว่านี้ แต่คิดว่าคุณควรดูภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วยตัวเอง มีหลายสิ่งที่จะพูดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆมากมายเช่นสิ่งที่ถือเป็นการเลี้ยงดูที่ดี คําแนะนําของฉัน -- เพียงแค่ดูภาพยนตร์เรื่องนี้และดูว่ามันมีข้อความอะไร -- มีมากมายและภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นคําวิจารณ์ที่น่าสนใจเกี่ยวกับชีวิตและวัยเด็กของญี่ปุ่น ยอดเยี่ยมและคุ้มค่ากับเวลาของคุณ
Hirokazu Koreeda's Like Father, Like Son เป็นภาพยนตร์ที่สะเทือนอารมณ์มาก สิ่งที่ทําให้ฉันรู้สึกถึงตัวละครของมัน ภาพยนตร์เรื่องนี้เต็มไปด้วยการแสดงที่ยอดเยี่ยมเพลงประกอบที่น่าสนใจและพล็อตที่เข้าใจง่าย ตั้งอยู่ในญี่ปุ่น Like Father, Like Son บอกเล่าเรื่องราวของ Ryota Nonomiya นักธุรกิจที่ประสบความสําเร็จซึ่งขับเคลื่อนด้วยเงินมากกว่าสิ่งอื่นใด เรียวตะแต่งงานกับมิโดริและมีลูกชายชื่อเกอิตะ เมื่อเรียวตะและมิโดริไปโรงพยาบาลหลังจากได้รับโทรศัพท์จากพวกเขาพวกเขารู้ว่าเกอิตะไม่ใช่ลูกชายแท้ๆ ของพวกเขา เรียวตะถูกบังคับให้เลือกระหว่างการรักษาเด็กหรือทําสิ่งที่ถูกต้องและมอบเขาคืนให้กับพ่อแม่ผู้ให้กําเนิดของเขา สิ่งต่าง ๆ มีความซับซ้อนเป็นพิเศษสําหรับเรียวตะเนื่องจากมิโดริยังคงอุทิศให้กับเกอิตะแม้ว่าจะเรียนรู้ต้นกําเนิดที่แท้จริงของเขาก็ตามก็ตาม Like Father, Like Son เป็นภาพยนตร์ที่น่าประทับใจมาก มันได้รับความช่วยเหลือจากการแสดงของนักแสดง Masaharu Fukuyama ให้การแสดงที่ "เชื่อง" มากในฐานะเรียวตะ เมื่อเขารู้ว่าลูกชายของเขาไม่ใช่ลูกที่แท้จริงของเขาเขาก็ไม่ระเบิด เขากลับรักษาความเท่ห์และพยายามทําให้ดีที่สุด การแสดงของเขาได้รับความช่วยเหลือเป็นพิเศษจากสคริปต์เนื่องจากมีเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นที่ดูเหมือนว่าเขาจะต้องเป็น "อารมณ์" อย่างแท้จริง Maciko Ono ซึ่งรับบทเป็น Midori ภรรยาของเขาก็ให้การแสดงที่แข็งแกร่งมากเช่นกัน ไม่เหมือนแม่ส่วนใหญ่เธอไม่พังทลายในคราวเดียวหลังจากรู้ว่าลูกชายของเธอไม่ใช่ลูกชายแท้ๆ ของเธอ เธอพิจารณาความเป็นไปได้ของสิ่งที่อาจเกิดขึ้นกับเขาแทน นักแสดงเหล่านี้พร้อมกับนักแสดงที่เหลือได้รับความช่วยเหลือจากนักเขียนและผู้กํากับบทของ Hirokazu Koreeda ซึ่งแข็งแกร่งมาก หนึ่งในองค์ประกอบที่น่าสนใจที่สุดเกี่ยวกับ Like Father, Like Son คือภาพยนตร์เรื่องนี้ส่วนใหญ่ไม่มีเพลงประกอบจริง เพลงเดียวตลอดทั้งเรื่องคือเปียโน การใช้เปียโนในภาพยนตร์เรื่องนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นความพยายามที่จะสร้างฉากที่สะเทือนอารมณ์ที่สุดในภาพยนตร์ซึ่งเต็มไปด้วยอารมณ์ ลูกชายของพวกเขา Keita เล่นเปียโนและยังมีฉากที่เขาทําเปียโนบรรยาย การใช้ดนตรีเปียโนอย่างต่อเนื่องควรเชื่อมโยงความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับพ่อกับ "ลูกชาย" ของพวกเขาอย่างชัดเจน ตัวอย่างเช่น ฉากที่สิบห้าวินาทีมีเรียวตะและมิโดริขับรถไปหาเกอิตะ ในฉากนี้ไม่มีการพูดคุยเพียงแค่ภาพรถด้านนอกและเพลงเปียโนที่เล่นอยู่เบื้องหลัง เพลงเปียโนรู้สึกหลอนมากในลักษณะนี้และเป็นผลให้ฉากกลายเป็นอารมณ์ แม้ว่าฉันจะได้สัมผัสกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นเพียงเล็กน้อย แต่ฉันสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าตัวละครทั้งสองนี้เป็นของจริงและไม่ใช่แบบแผนของคนญี่ปุ่น ตัวอย่างเช่น Ryota ต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงตัวละครอย่างชัดเจนเนื่องจากเขากังวลเรื่องเงินน้อยลงและกังวลเกี่ยวกับลูกชายของเขามากขึ้น มีอารมณ์และเสน่ห์ที่แท้จริงที่จะพบในภาพยนตร์เรื่องนี้และวิธีที่ผู้กํากับ Koreeda นําทางครอบครัวช่วยได้มาก Like Father, Like Son เป็นภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยมและเป็นภาพยนตร์ที่หลายคนสามารถเกี่ยวข้องได้
